ELGON

Pszczoła ELGON nowy Buckfast 

czy całkiem coś innego?

Artykuł ze strony Erik Österlunda  www.elgon.se umieszczony za jego zgodą 

 

Na początek ciekawy film o pszczole Elgon która oczyszcza się z warozy.

Pszczoły Elgon są łatwe w obsłudze, daje dobre plony i są hodowane dla odporności na choroby i pasożyty.

 

Podstawą życia na ziemi jest roślinność. Zdecydowana większość wszystkich roślin należy do zapylaczy i ich istnienia zależy od pszczół. Pszczoły, Apis mellifera, są najlepszymi zapylaczami, na przykład dlatego, że są skłonne do odwiedzenia tego samego rodzaju kwiatów, kiedy zaczną odwiedzać jeden typ. I to jest podstawowa do zapylania, kwiat musi mieć pyłek z tego samego gatunku aby były zapylane. Innym czynnikiem jest to, że pszczoły korzystają z dobrodziejstw kwitnących roślin, ale w zamian oferują tysiące potencjalnych zapylaczy w tym samym miejscu. Ludzkość, tak i całe stworzenie, ma korzyści z pszczół. Powiedziałbym, że większość ludzi nie zdaje sobie do końca z tego sprawy.

Kup sobie kilka rodzin pszczelich jeśli nie masz jeszcze i ciesz się owocami pszczoły miodnej. Oczywiście chodzi tu o pyszny i zdrowy miód. Ale jeszcze bardziej wartościowym produktem pszczół chciałbym powiedzieć, to pyłek. Sądzę, że jest to najlepsza żywność która jest optymalna. Zawiera prawie wszystkie rodzaje substancji odżywczych, których potrzebujesz, na przykład wszystkie aminokwasy i wiele witamin nawet rzadkie i ważne, B-12, szczególnie dość trudne do uzyskania jeśli jesteś wegetarianinem.

Niektórzy pszczelarze często żują  trochę propolisu, żywiczna substancja, która pszczoły oblepiają wszystko wewnątrz ich gniazda, aby zminimalizować obecność patogenów, które powodują choroby. Propolis ma swoje pochodzenie od żywic roślinnych które znajdują się na pąkach roślin. Zawiera dużo anty utleniaczy.

Jad pszczeli także wykorzystywany jest do celów leczniczych. Na początku pierwsze użądlenia były bolesne i swędzące. Po latach obcowania z pszczołami stały się niezauważalne a gdy nie myśli się o bólu wcale ich nie czuć. Obecnie przy pszczole Elgon użądleń nie ma wcale hehe..

Jest właściwie tylko jeden rodzaj pszczół u nas na zachodniej półkuli, Apis mellifera, która to nazwa jest w języku łacińskim. Ale są odmiany cech i wyglądu w różnych liniach pszczół.

 

Większość pszczół w Europie hodowane są przez pszczelarzy i wiele z nich zostało udomowionych w ciągu wielu lat, a tym samym została dokonana sztuczna selekcja. To oczywiście wpływa na  pule genów w całej Europie.  Przyroda pozostawiona sama sobie prawdopodobnie zrobiłaby to lepiej od nas i geny były by bardziej urozmaicone co za tym idzie pszczoły posiadałby większą odporność na choroby.

 

W Afryce jest o wiele więcej rodzin pszczelich, niż w Europie. A zdecydowana większość mieszka na dziko z małą kontrolą człowieka. Ale człowiek ma wpływ na wybór nieco, ponieważ podczas polowania niszczył i grabił  najsłabsze i najmniej obronne kolonie. W związku z tym, a także, oczywiście ze względu na wiele więcej zagrożeń na wolności, pula genowa w Afryce zawiera wiele genów dających zachowania obronne. Jedną z bardzo obronnych rodzajów pszczół jest scutellata Pszczoła, Apis mellifera scutellata. Pszczoła ta jest wykorzystywana do krzyżówek tzw. Killer Bee w Ameryce Południowej. Obecnie w krzyżówkach pszczoły te są na tyle łagodne, że dorównują pszczołą europejskim.

Ale nie wszystkie subpopulacje w Afryce, są bardzo obronne. Są to pszczoły o wiele bardziej proste w obsłudze, np. Monticola pszczoła, Apis mellifera monticola, na stokach górskich w Afryce Wschodniej. Kolejną jest Unicolor, Apis mellifera uni, na Madagaskarze.

 

1989 Grupa czterech pszczelarzy wyruszyła na wyprawę po górach Kenii w Afryce Wschodniej i pozyskała od tamtejszych pszczół jajka z całymi świeżymi plastrami oraz nasienie trutni. To było materiał hodowlany z Afryki z góry, Mt Elgon, o klimacie podobnym do naszego. Celem było zwiększenie witalności i bazy genów naszej pszczoły i dobrze hodowanej pszczoły europejskiej z wysokim silnym zasobem naturalnym. Wyścig był o Apis mellifera monticola, na Mt Elgon, pszczoła bardzo ciemna i zahartowana w trudnych warunkach z temperamentem stosunkowo łagodnym.

I wyhodowano królowe z jaj pod koniec marca, gdy była jeszcze prawie zima w Szwecji. Dr Bert Thrybom inseminował matki pszczele odchowane z tych jajek nasieniem z zebranym od trutni z góry Elgon. Nasienie było wtedy już stare i został przysposobione specjalnym roztworem wykonanym przez dr Thrybom aby się to opłaciło. Od królowych które pozytywnie zaczęły składać jajka czekała długa praca pełna cierpliwości i selekcji na najbliższe lata.

Pracowałem głównie z pszczołą Buckfast jako podstawą do pracy skojarzonej z pszczołą monticola. Pszczoła Buckfast od wielu lat były hodowane poprzez kombinacje różnych ras przez mnicha brata Adama.

1989 nasiona trutni i jaj pszczoły  Apis mellifera sahariensis zostały przywiezione do Szwecji z Holandii przez trzeciego z członków zespołu który był Afryki, Michael van der Zee. Ta pszczoła pochodziła z Maroka oraz Erfoud w Saharze. Ta pszczoła z Afryki i jest bardzo łatwa w obsłudze, ale z innego rodzaju środowiska z bardzo trudnymi warunkami. Celem wykorzystania także tej pszczoły było uniknięcie chowu wsobnego jako materiału Monticola używany był w dość mały ilościach, dotyczące zmienności genetycznej. Pszczoła Sahariensis pokazała że posiada dość cenne cechy.

Czwarty członkiem wyprawy do zachodniej Kenii był Erik Bjorklund ze Szwecji. On jest nadal wiodącą osobą w pomocy stowarzyszenia, Szwedzkiej pszczoły z góry Elgon i ma wiele lokalnych kontaktów, jak również jest doświadczonym pszczelarzem.

 

Afrykańskie pszczoły przywieźliśmy do Szwecji w ten sposób i okazały się stosunkowo łatwy w obsłudze, ostatecznie nie miałya charakteru Killer Bee. Łatwo było dostać dobre kombinacje z obu pszczół Buckfast i włoskich. I poszedł na z pracy skojarzonej z Buckfast przejściach. Próbowałem połączona z monticola jako matka, a także z Buckfast jako matki. Połączenia te okazały się najlepsze, a ja poszedłem za nimi. Bardzo szybko stało się bardzo łatwymi pszczołami w obsłudze i mającymi bardzo niską tendencję do rojenia. Jeśli da im się odpowiednio dużo miejsca na czerwienie dla matki oraz dużo miejsca na miód to rodziny dochodzą do bardzo dużej siły.

 

Powstające pszczoły z tych krzyżówek nie były Buckfastami, ale bardzo podobnymi pszczołami. To połączenie daje jakiś procent afrykańskiego dziedzictwa, przynajmniej teoretycznie. Królowe, które były hodowane to pszczoły dające trutnie bardzo podobne do pszczoły Monticola podobne, zarówno w wyglądzie. Jest to różnica w stosunku do hodowli pszczoły Buckfast. Nie można normalnie korzystać z ugruntowanej linii trutni  Buckfast dla królowych nieunasiennionych (ELGON). Celem naszej pracy hodowlanej Elgon było zachować jak najwięcej z pszczoły monticola, jej dziedzictwa dopóki nie jesteśmy w stanie wyciągnąć żadnych wniosków na temat wartości tego dziedzictwa w sprawie rozmiarów małych komórek jakie buduje, co pomaga osiągnąć, odporne pszczóły na Varozę.

 

Afrykańskie pszczoły (AHB) w Ameryce Południowej mają bardzo małe problemy z tym pasożytniczym roztoczem, ale na przykład w Ameryce Północnej i Europie jest z tak duży problemem z Warozą. Problem jest tak duży, że system hodowli pszczół kręci się wokół walki z roztoczami. Często pszczelarze tracili dużą część swoich pszczół z powodu roztoczy i efekty po inwazji, której  często towarzyszą wirusy, które roztocza przenoszą i do organizmów  pszczół. Również zabiegi przeciwko roztocza są szkodzą pszczołą. W połączeniu z ciągłą chemizacją środowiska i opryskami tworzy się pszczołą warunki, których nie przetrzymają. Ich układ obronny przestaje działać i padają całe rodziny tak jak w USA gdzie już brakuje zapylaczy do większych upraw.

 

Tylko długoterminowe rozwiązanie pozwoli uporać się z tym roztoczem. Pszczoły, które są odporne na roztocza Varroa tak, że pszczoły nie muszą być poddawane leczeniu i ich układ odpornościowy nie będzie się obniżał pod działaniem  leków, aby mogły przeżyć, a z czasem po prostu trudno będzie przetrwać roztoczą. W wielu miejscach na świecie ludzie pracują obecnie nad tym długoterminowego rozwiązaniem, aby uzyskać pszczoły, które mogą zwalczać same roztocza, jak pszczoły w tropikalnej Ameryki Południowej. Prace hodowlane z pszczołą Elgon odbywają się w ten sam sposób aby stworzyć pszczoły do walki z warozą.

 

Pszczoły nazywane Elgon można powiedzieć, że nie są to pszczoły dokładnie taki sam jak Buckfast, nawet jeśli są do siebie podobne. Nazwa inspirowana jest górą, na której pszczoła Monticola mieszka, i z której zostały przywiezione od Szwecji jajeczk i nasienia trutni. Góra Elgon położona jest w zachodniej Kenii, na granicy z Ugandą. Nazwa Elgon jest chroniona jako znak towarowy, aby utrudnić stosowanie nazwy przez innych  w  królowych potomnych. Ale można hodować swobodnie matki z królowych Elgon i wykorzystać je z korzyścią w pasiekach produkcyjnych i przemysłowych. Nazwa nie jest ważna sama w sobie, ale jakość pszczół które tę nazwę reprezentują. Celem hodowli tej pszczoły jest pomoc  przemysłowi pszczelarskiemu, aby przetrwał i rozwijał się. I to nie tylko przemysł pszczeli, ale  także korzyści dla nas wszystkich, które czerpią od  pszczół, co jest ważne dla większości z nas.

 

Niektórzy skupiają się na kolorze. Kolor nie stanowi kryterium wyboru i dopasowania do pszczoły. Dlatego kolory pszczoły Elgon różnią się . Ale często przypomina ciemniejszy typ pszczół Buckfast, gdzie robotnice mogą mieć kilka brązowo zespołów na brzuchu. Królowe mogą różnić się od siebie światłem koloru od jaśniejszego do czarnego, gdzie większość z nich, jest dość ciemna. Ale czasem jaśniejsze rodziny zostają gdzieś wyłapane poza moją kontrolą. Jaśniejszy kolor pochodzi prawdopodobnie z dziedzictwa genowego używanych pszczół Sahariensis. Także to te pszczoły okazały się mieć przewagę przeżycia związanego z roztoczami Varroa.